1. خواندن زبان بدن در ارتباطات روزمره
حرکات دست، تماس چشمی، حالت صورت و وضعیت نشستن یا ایستادن، اطلاعات ناخودآگاه زیادی منتقل می‌کند. با دقت به این نشانه‌ها می‌توان احساسات واقعی فرد را تشخیص داد. حتی سکوت یا فاصله‌گیری بدنی، پیامی روانی دارد. زبان بدن دروغ نمی‌گوید، فقط باید یاد بگیریم بخوانیمش.

2. شناخت شخصیت از طریق رفتارهای تکرارشونده
رفتارهای انسان‌ها اغلب از الگوهای مشخصی پیروی می‌کنند. اگر این الگوها را بشناسیم، می‌توانیم شخصیت، ترس‌ها و خواسته‌هایشان را بهتر درک کنیم. برای مثال، پرهیز از تصمیم‌گیری می‌تواند نشانه‌ی عدم اعتماد به نفس باشد. تکرار، همیشه نشانی از یک نیاز یا گره ذهنی است.

3. تحلیل آنچه گفته می‌شود – و آنچه گفته نمی‌شود
کلمات انتخاب‌شده، نحوه‌ی بیان، و حتی چیزهایی که عمداً حذف می‌شوند، حامل معانی عمیق‌اند. کسانی که از موضوعی طفره می‌روند، گاهی چیزی برای پنهان کردن دارند. با تمرکز روی جزئیات کلام، می‌توان اضطراب‌ها، ترس‌ها و خواسته‌های مخفی را شناسایی کرد. گفتار، آیینه‌ی ذهن است.

4. یافتن نقاب‌های روانی: مکانیزم‌های دفاعی
بسیاری از رفتارهای به‌ظاهر عجیب یا اغراق‌شده، در واقع پاسخی دفاعی هستند. انکار، سرزنش دیگران یا شوخی‌های مفرط می‌تواند نقاب دردهای درونی باشد. روانکاوی یعنی کنار زدن این نقاب‌ها برای دیدن واقعیت روانی فرد. پشت هر واکنش افراطی، یک آسیب پنهان است.

5. بررسی اثرات دوران کودکی بر تصمیم‌های امروز
بسیاری از رفتارهای امروز، ریشه در تجربیات حل‌نشده‌ی کودکی دارند. یک کودک نادیده گرفته‌شده ممکن است بزرگسالی شود که همیشه به دنبال تأیید است. شناخت این زخم‌های قدیمی به ما کمک می‌کند علت رفتارهای امروز را بفهمیم. گذشته، همیشه در حال تکرار شدن است، مگر اینکه فهمیده شود.

6. تحلیل رؤیاها برای کشف ضمیر ناخودآگاه
رؤیاها مسیری مستقیم به درون ذهن ناخودآگاه هستند. اشیاء، مکان‌ها یا افراد در خواب معمولاً نماد مفاهیم درونی‌اند. با تحلیل نمادها و احساساتی که در رؤیا تجربه می‌شوند، می‌توان به خواسته‌های سرکوب‌شده پی برد. خواب‌ها بی‌منطق به نظر می‌رسند، اما معنا دارند.

7. درک شدت هیجانات به‌عنوان هشدار ذهنی
وقتی کسی بیش از حد عصبانی، مضطرب یا غمگین می‌شود، این نشانه‌ی وجود گره‌های روانی فعال است. شدت واکنش‌ها معمولاً از حافظه‌های هیجانی تغذیه می‌شود. با دنبال کردن ریشه‌ی این احساسات، می‌توان گلوگاه‌های ذهن را شناسایی کرد. احساسات شدید، پیام‌هایی فوری از ناخودآگاه هستند.

8. ایجاد فضایی امن برای آشکار شدن روان
بدون امنیت روانی، هیچ‌کس خود واقعی‌اش را نشان نمی‌دهد. برای روانکاوی دیگران، باید شنونده‌ای بی‌قضاوت و همدل باشیم. وقتی فرد حس کند شنیده و فهمیده می‌شود، ذهن ناخودآگاه شروع به باز شدن می‌کند. رابطه‌ی امن، اولین شرط ورود به روان است.